Bir gözüm ben, 
mekanik bir göz. 
Ben, makine, 
size ancak benim görebileceğim bir dünyayı açıyorum. 
Kendimi bugün de bundan sonra da insana özgü o hareketsizlikten kurtarıyorum. 
Hiç durmadan hareket ediyorum. 
Nesnelere yaklaşıp onlardan uzaklaşıyorum. 
Süzülüp altına giriyorum onların. 
Koşan bir atın ağzı boyunca koşuyorum. 
Düşen, yükselen nesnelerle birlikte düşüp kalkıyorum ben de. 
Karmakarışık hareketler, en karmaşık bireşimler içinde hareketleri sırayla kaydederek dönen benim: 
Makine. 
Zaman ve yer sınırlamasından kurtulmuşum; 
evrenin her bir noktasını, 
bütün noktalarını,
nerede olmasını istiyorsam ona göre düzenliyorum. 
Benim yolum, dünyanın yepyeni bir biçimde algılanmasına giden yoldur. 
Böylece size bilinmeyen bir yolu açıyorum. 
                                                                                                                          Dziga VERTOV (1923) 
                                                                                              Görme Biçimleri / John Berger / s:17